مسئولیت پذیری یک مهارت نرمی است که به کودکان کمک می کند یاد بگیرند پاسخگو، قابل‌اعتماد و وظیفه‌شناس باشند. مسئولیت‌پذیری به کودکان کمک می‌کند تا بفهمند که اعمال و کردارشان بر دیگران تأثیر داشته و نیز متوجه شوند که انجام‌وظیفه و کاری که به آنها محول شده است باعث می‌شود در مقابل دیگران پاسخگو باشند. مسئولیت پذیری از سنین پایین شروع می شود و به کودکان اجازه می دهد تا مهارتی را پرورش دهند که تا آخر عمر از آن استفاده کنند.
مسئولیت پذیر بودن به این معناست که دانش آموز آنچه را که به او گفته می شود انجام می دهد، به تعهدات خود عمل می کند و سهم خود را در مشارکت در یک تکلیف یا پروژه ایفاء می کند. آموزش مسئولیت پذیری به کودکان به این معنی است که انجام کارها پاداش و عواقبی دارد و اینکه کسی بر پیشرفت و تکمیل برخی وظایف نظارت می کند. حضور والدین یا معلم برای بررسی پیشرفت کارهای روزمره، تکالیف و سایر تعهدات به این معنی است که کودک در قبال اعمال و حجم کاری خود پاسخگو خواهد بود.
کودکانی که مسئولیت پذیری را در خانه یاد می‌گیرند به‌احتمال‌زیاد این مهارت را در مدرسه و محیط کار آینده ادامه خواهند داد. دانش‌آموزان با یادگیری مهارت پیگیری و پاسخگویی متوجه می‌شوند که کارشان مهم است و سایر افراد برای انجام وظایفی که به آنها محول شده است به آنها تکیه می‌کنند. همان‌طور که ابیگیل ون بورن مقاله نویس سابق می‌گوید: «اگر می خواهید کودکان پاهایشان را روی زمین نگهدارند، کمی مسئولیت بر دوش آنها بگذارید.» (ون‌بورن).
کودکان، با درک پذیرش مسئولیت پذیری از سنین پایین به اهمیت انجام وظیفه خود پی می برند، متوجه می شوند که بخشی از یک جامعه بزرگ‌تر هستند و انجام دادن کارهای روزمره و تکالیف برای رسیدن به موفقیت در جهان لازم است. معلمان و والدین هر دو می توانند به کودکان در یادگیری مسئولیت کمک کرده و این مهارت نرم باید بخشی از هر کلاس درس و خانه باشد.
معلمانی که مهارت نرم مسئولیت پذیری را تشویق می کنند افرادی هستند که وظایف را تعیین می کنند، رفتارها را پیش‌بینی می کنند و کودکان را در قبال دستاوردهایشان مسئول می دانند. بخش بعدی به بررسی این موضوع خواهد پرداخت که چگونه معلمان می توانند به کودکان در یادگیری این مهارت در کلاس کمک کنند.
( برگرفته از کتاب مهارتهای نرم برای کودکان، ترجمه دکتر مصطفی دریادار و مریم اسفندیاری)