خونسردی ، بر اساس آخرین نسخه مجله روانشناسی امروز، خونسردی عبارت است از: «توانایی آرام و متمرکز ماندن در شرایط تحت‌فشار» (نمکو ۲۰۱۸). وقتی کسی از کارهای دیگران، مشکلی در خانه یا موقعیتی در مدرسه ناراحت می‌شود مستعد عصبانی شدن است؛ و این جزئی از طبیعت انسان است. بااین‌حال، آنچه اهمیت دارد نحوه مدیریت خشم است. عصبانی شدن و درعین‌حال توانایی حفظ آرامش و تمرکز، کلید رسیدن به خونسردی است.
ما هرروز جلوه هایی از خونسردی را در انسان‌های اطراف خود مشاهده می کنیم. ژیمناستیک کاری که در المپیک در حال شروع کارش است و اصلاً عصبی به نظر نمی رسد و خونسردی نشان می‌دهد. پدری در خواربارفروشی که سه کودک در حال جیغ کشیدن دارد، ولی همچنان آرام و خونسرد است و خریدش را انجام می‌دهد، خونسردی را الگوسازی می‌کند. معلمی که کودکی را در زمین‌بازی مجروح می بیند اما با آرامش اوضاع را کنترل می‌کند نیز خونسردی را نشان می‌دهد.
عصبانی شدن بخشی از فرایند رشد و بزرگ شدن است. کودکان چیزهایی را می بینند یا می شنوند که آنها را ناراحت می کند. آنها با خواهر و برادر خود دعوا می کنند و در زمین‌بازی با سایر بچه ها اختلاف پیدا می کنند. بااین‌حال، توانایی مدیریت این خشم به روشی مناسب کلید یادگیری خونسردی است. یک کودک خونسرد به‌جای اینکه کینه به دل گیرد و درصدد انتقام برآید مشکلات را در آرامش حل می کند. کودک خونسرد به‌جای فریاد زدن و بیان کلمات ناپسند از حل مسئله استفاده می کند؛ کودک خونسرد حس شفقت و مهربانی را در برخورد با موقعیت‌های مشکل‌ساز می‌آموزد.
خونسردی همچنین یادگیری برخورد مناسب با احساسات و طغیان عواطف است. یک کودک خونسرد به‌جای اینکه وقتی کودکی دوست ندارد اسباب‌بازی‌هایش را به اشتراک بگذارد، عصبانی شود یا کج خلقی کند، با مهربانی از او درخواست می کند و یاد می گیرد که منتظر بماند. کودکی که خونسردی از خود نشان می دهد همچنین می تواند از تکنیک‌های خود تسکین‌دهنده استفاده کند و میزان خشم را به حداقل برساند. برای مثال، توانایی شمردن تا ده در زمان عصبانیت می تواند به کودک بیاموزد که عقب‌نشینی کند، مشکل را بررسی کند و عجولانه عمل نکند.
خونسردی یک مهارت نرم است که هم در خانه و هم در مدرسه بدان نیاز است. در خانه، کودکان باید با سایر اعضای خانواده ازجمله والدین، خواهر و برادر و حتی حیوانات خانگی خانواده تعامل داشته باشند. هنگامی‌که کودک به‌طور روزانه با دیگران در تعامل است، قطعاً تنش اتفاق می افتد. صرفاً زندگی روزمره در یک محیط مشترک، با افراد مشابه باعث ایجاد چنین اصطکاکی می شود. بااین‌حال، یادگیری نحوه مقابله با این تنش می تواند به کودکان کمک کند خویشتن داری را در خانه بیاموزند.
( برگرفته از کتاب مهارتهای نرم برای کودکان، ترجمه دکتر مصطفی دریادار و مریم اسفندیاری)